Hayatta hiç servisiniz boş kaldı mı?

 

    Plastik cerrahi asistanlığım zamanlarında, çok ilginç bir olaya denk geldim. Size belki çok ilginç gelmeyebilir ama, anlatınca belki biraz bana hak vereceksiniz. Servisimiz normalde hep dolu olurdu. Bayramda, seyranda, yılbaşında dahi hiç yoksa bir hastamız olurdu. Enteresan olayın yaşandığı gün servisimizin hasta sayısı gün ortasında 0'a indi. Evet  ''0'' Bu sadece 1 saatliğine yaşanan bir durum olsa bile, 5,5 senelik asistan hayatım sırasında bir kez yaşadığım bir durumdu. Hayatta 1 kez yaşanan olaylar, takdir edersiniz insana şaşkınlık verebiliyor. 

   Sizin hiç servisiniz boş kaldı mı diye soracağım..

   Burada kastım bir tıp kliniğine sahip olmak değil. Zihinden geçen düşünceler, yapılacak işler. Projeler, sorumluluklar, hedefler, arzular..

   Mesela bu anı, aklıma geldiğinde derhal yazma ihtiyacı duydum. Hatta içsel bir zorlanma. Bunun gibi onlarca irili ufaklı materyal var ben de. Benim servisim hiç boş kalmıyor anlayacağınız. 

   Artık yazılarımı, bir deneme yazma ya da bir sonuca bağlama şeklinde yazmıyorum. Belki dört dörtlük bir materyal, bir makale ortaya çıkabilir. Ama yapmak istemiyorum.
Serviste hasta çok, yatıracak yer arıyorum.